Χριστίνα Λαπόρδα « πρέπει να φύγουν»
Επειδή θα χάσουμε και το ελάχιστο μυαλό που μας έχει απομείνει, η έννοια «διαχείρισης κρίσεων» εμπεριέχει αυτό ακριβώς, τη διαχείριση καταστάσεων που είναι έξω από το φυσιολογικό ή αναμενόμενο, ή συνηθισμένο. Αν είναι μια μικρή ασήμαντη φωτιά, αν είναι μια ψιχαλα δε σε χρειαζόμαστε ανόητε!
Στη διάσωση των παιδιών στην Ταϊλάνδη είδαμε ένα παράδειγμα σοβαρής χώρας που έσκυψε πάνω από το πρόβλημα, δούλεψε σε χαμηλούς τόνους και με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς φανφάρες και επικοινωνιακά σόου αηδίας (πώς μου ήρθε αυτό…) ένωσε όλη την ανθρωπότητα. Ούτε στιγμή δε μίλησαν για φταίχτες κι ενόχους, προστάτεψαν την ψυχή των παιδιών, την έκθεσή τους στα ΜΜΕ, δεν άφησαν τίποτε στην τύχη. Ακούσατε εκεί οποιονδήποτε να πει ας μην έμπαιναν, καλά να πάθουν, θα κλείσουμε όλα τα σπήλαια;
Αντίθετα, στην τριτοκοσμική βαλκανο-κομμουνιστική Ελλάδα της αριστεροφασιστικής κατάντιας, οι καρικατούρες που νομίζουν ότι κυβερνούν επειδή είναι σπουδαίοι (…) δείχνουν μόνο με το δάχτυλο τους πάντες πλην αυτών… Μου θύμισαν ένα άρθρο που είχα δει, νομίζω για την Ζιμπάμπουε ή κοντινή Αφρικανική χώρα, όπου λέει σκεφτόταν οι αρχές να κάνουν ψυχολογικά τεστ στους οδηγούς επειδή πολλά ατυχήματα οφείλονται σε νευρική οδήγηση… Ενώ η χώρα έχει άθλιο οδικό δίκτυο και σχεδόν ανύπαρκτη οδική σήμανση με αποτέλεσμα οι οδηγοί να βρίσκονται σε διαρκές στρες όταν οδηγούν…
Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει…αλλά αυτό δε θα πείραζε, αν δεν κόστιζε ζωές… Τώρα όμως φίλοι μου, όχι, εδώ μιλάμε για κυριολεκτική επιβίωση, όχι για φιλοσοφικές αναζητήσεις…
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ!