Η διαφορά του αληθινού και του ψεύτικου,
του σωστού και του λάθους, του
ειλικρινούς και του υποκριτικού,
ενίοτε είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο ο χρόνος
μπορεί να ξεδιαλύνει τα πράγματα και
τις καταστάσεις. Βασική προϋπόθεση βεβαίως,
είναι η μνήμη των γεγονότων,
πράξεων και καταστάσεων.
Θυμάμαι λοιπόν κάτι "προοδευτικούς", "διανοούμενους" και δήθεν
κουλτουριάριδες, ας μην αναφέρουμε ονόματα, που κατηγορούσαν δικαίως ή
αδίκως, τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που «έβαλλε» κατά των πολιτικών της
εξουσίας για διάφορα θέματα, όταν αυτοί οι πολιτικοί ασυστόλως «έχωναν» προς
κάθε κατεύθυνση ζεστό Ευρωπαϊκό και δανεικό χρήμα. Αυτοί οι επικριτές,
τοιουτοτρόπως, έκαναν τα γλυκά μάτια σε Σημίτη, Τσοχατζόπουλο και στον
"ροκά" Λαλιώτη.
Βεβαίως, είχε ο μακαριστός δώσει πολλές "λαβές" για σχόλια. Ήταν χειμαρρώδης
και ασταμάτητος (με την καλή και την κακή πλευρά της κατάστασης αυτής),
οπότε τα λάθη ήταν αναπόφευκτα. Τα λόγια και τα σχόλια του, δεν ήταν
ομολογουμένως τα ενδεδειγμένα, για έναν θρησκευτικό ηγέτη, αλλά ήταν
καυστικά και δυστυχώς όπως αποδεικνύεται αληθινά. Ας ανακαλέσουμε μερικά από
αυτά: "Γραικύλοι", "Ευρωλιγούρια", "ξεπουλημένοι αντί πινακίου φακής" και
άλλα πολλά. Παρατηρήσεις και σχόλια τόσο εύστοχα, που κανείς πλέον δεν
δύναται να αμφισβητήσει (αφού μας χρεοκόπησαν και παρέδωσαν εθνική κυριαρχία
με τόσο εύκολο τρόπο).
Που είναι λοιπόν αυτοί οι κουλτουριάριδες ή οι συντεχνιακά απόγονοι τους,
τώρα για να αντισταθούν στη λαίλαπα κατά του λαού μας; Είχαν σκοπό μόνο να
αντισταθούν στον Χριστόδουλο και σε κάθε Χριστόδουλο, που εν πάση
περιπτώσει, λάθος ή σωστά, είχε μια διαφορετική άποψη, από τους κρατούντες
των σκήπτρων αυτής της χώρας; Τότε μάλλον λειτούργησαν άλογα, σαν τα
παράσιτα που βάλλουν κατά του υγιούς οργανισμού και πεθαίνουν μόλις τον
καταβάλλουν, αφού αυτός τους έτρεφε. Είναι σίγουρα οπαδοί της λαμπρής και
όχι του Χριστού, που λένε και στην Μάνη.
Φανταστείτε τώρα έναν ηγέτη, όχι απαραιτήτως εκκλησιαστικό ηγέτη, να λέει τα
αντίστοιχα τώρα. Πόσο καλό θα έκανε, πόση παρηγοριά θα έδινε σε αυτόν τον
λαό. Πόσο θα τρόμαζε, θα ντρόπιαζε και θα αποθάρρυνε τις τράπεζες και όλους
τους υποτακτικούς τους (πολιτικούς). Χώρα που ουσιαστικά πτώχευσε και δεν
πτώχευσε καμιά από τις δεκάδες τράπεζες της, που ρουφούν το "αίμα" της.
Τουναντίον, θα βγουν από την κρίση πιο δυνατές και κερδισμένες! Συνεχώς
απειλούν με πτώχευση και έξοδο από το ευρώ, για να χειροτερέψουν την
κατάσταση και να επωφεληθούν περισσότερο οι τράπεζες (εκφοβισμός από την
μια, βγάζει και ο κόσμος το χρήμα από την άλλη, χρήμα το οποίο στο τέλος
πάλι θα το μαζέψουν οι τράπεζες, αλλά παρουσιάζονται τώρα ως ευάλωτες και
αιμορροούσες, οπότε άλλο που δεν θέλει ο Παπαδήμος - τραπεζίτης γαρ, για να
τις σιγοντάρει). Στην Αμερική, την κατεξοχήν χώρα του καπιταλισμού, τράπεζες
πτωχεύσαν, χωρίς την παρέμβαση του ΔΝΤ και χωρίς υποβαθμίσεις από οίκους
αξιολόγησης, στο βαθμό τουλάχιστον που αυτό έγινε εδώ.
Φανταστείτε, έναν ηγέτη που κατέβαζε σε εποχή οικονομικής ευμάρειας (με
δανεικά), ρουσφετιού και κομματικών ορδών (τα καλά τα "παλικάρια"), δύο
εκατομμύρια κόσμο στο δρόμο στις πλατείες για θέματα ήσσονος ή ελάσσονος
σημασίας, τι θα έκανε σήμερα. Σαν τα ποντίκια και σε άτακτο σχηματισμό, θα
έφευγαν οι κυβερνητικοί βουλευτές από την βουλή, αν άρχιζε μια πορεία προς
αυτήν, με τέτοια λαο-θάλασσα. Θα τρόμαζαν και μόνο με την σκέψη. Με τι
ψυχολογία θα ψήφιζαν μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο και όλες αυτές τις Βενιζελικές
και όχι μόνο, αλχημείες;
Πιστέψτε με, δεν θα υπήρχε οικονομική κρίση, ούτε μνημόνιο, αν ζούσε ο
Χριστόδουλος ή υπήρχε ένας άλλος Χριστόδουλος με τη δημοτικότητα του.
Βεβαίως, δεν το λέω αυτό με χαρά, αλλά τέτοιοι είναι οι πολιτικοί μας και
τέτοια τους αρμόζουν. Ο κλέφτης και ο απατεώνας θέλει τον κατάλληλο τόπο και
χρόνο (κατάλληλες συνθήκες) για να κάνει την "δουλειά" του. Η Ελλάδα, έχει
αυτή την στιγμή όλα αυτά τα "θετικά" γι' αυτούς στοιχεία για να λεηλατηθεί
και δεν έχει δυστυχώς ηγέτη. 'Όσο για τους εκ του ασφαλούς διανοούμενους και
κουλτουριάριδες της χαράς και της λαμπρής, λέει μεταξύ άλλων ο γύφτος* ο
Χατζής: "...μα τι ντροπή, μα τι ντροπή, όλου του κόσμου η σοφοί να πουληθούν
στο χρήμα...".
Θαρσείν χρή τάχ' αύριον έσσετ' άμεινον.
Γιώργος
*Το γύφτος δεν χρησιμοποιείται φυσικά ρατσιστικά ή υποτιμητικά (ή γιατί
δημιουργεί απλά ομοιοκαταληξία), απεναντίας, κάποιοι που τους υποτιμούν ή
υποκριτικά τους υπερασπίζονται, ας δουν πως και οι απλοί άνθρωποι, χωρίς
ιδιαίτερη μόρφωση, αλλά με παιδεία ζωής, τους έχουν προσπεράσει σε σκέψη και
σε πνεύμα, προ πολλού.
