Του Βασίλη Κωνσταντίνου – Με μεγάλη μου λύπη για πρώτη φορά σαν Διευθυντής του Σχολείου βρέθηκα στην δυσάρεστη θέση να αποφασίσω μαζί με τους άλλους συναδέλφους για την αναβολή της παρέλασης τηυς 25ης Μαρτίου.Την επέτειο των επετείων. Η συνεχής βροχή και η απόσταση της εκκλησίας από τον τόπο της παρέλασης την καθιστούσαν αδύνατη την πραγματοποίησή της.Προς απογοήτευση και των παιδιών που είχαν προετοιμαστεί και των γονιών που περίμεναν να τα καμαρώσουν. 
Όμως εδώ θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την σημερινή μέρα για να υποστηρίξω την αναγκαιότητα της παρέλασης. Φανταστείτε να ήταν καλός καιρός λιακάδα και να μην γινόταν παρέλαση όπως πολλοί κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει με πάθος και επιμονή. Θα είχαμε μια μέρα σαν τις άλλες και θα καθόμασταν στα σπίτια μας αφού δεν θα υπήρχε κίνητρο να βγούμε έξω.Και το καμάρωμα των παιδιών,τα συγχαρητήρια των γονιών στο παιδί,οι φωνές επιδοκιμασίας (πόσο μου λείπουν το μπράβο Λουκά ,μπράβο Θάνο στην παρέλαση!)όλα αυτά με τι θα τα αντικαταστούσαμε;
γι αυτό πιστεύω ότι η κατάργηση της παρέλασης είναι στείρα άρνηση. Είναι αφαίρεση.Το να τροποποιήσουμε την παρέλαση και να την βελτιώσουμε εμπλουτίζοντας και με άλλες εκδηλώσεις είναι κάτι θεμιτό. Το να περνά όμως. η μέρα χωρίς κανένα γεγονός για ,μένα είναι απαράδεκτο.Πρώτο γιατί δεν αποδίδουμε καμιά τιμή στους προγόνους μας που ο καθένας με τις δυνάμεις του βοήθησε να έχουμε μια χώρα ανεξάρτητη και δεύτερο γιατί δεν θα βρίσκουμε ευκαιρία κοινής συνύπαρξης και εορτασμού όπου το κομματικό συμφέρον και η σκοπιμότητα θα παραλείπονται. Να γιορτάζουμε όλοι μαζί!
