Άν κάτι με ενοχλεί στον τρόπο που λειτουργεί ο πολιτισμός σήμερα είναι αυτή η καταραμένη τάση ομοιογενοποίησης , αυτή η εκστρατεία για την επιβολή της μη ταυτότητας με πρόσχημα την αλληλοκατανόηση της κουλτούρας μεταξύ των λαών και όχημα κάτι περίεργες μεταμοντέρνες θεωρίες τύπου .. « ο Μακιαβελισμός στο σύγχρονο marketing , Μοντιλιάνι και λαρυγγολογία και Θεός φυλάξοι »»!
Δεν είμαι σε καμμία περίπτωση κατά του πάρε-δώσε των πολιτισμών, το αλισβερίσι το γόνιμο είναι απαραίτητο , πιστεύω στο συγχρωτισμό και στις ευγενείς προσμίξεις .
Ας μου επιτραπεί όμως να θεωρήσω θεμελιώδες δικαίωμά μου τη διατήρηση της μνήμης : Τον σμάλτο των παιδικών μου αναμνήσεών , τις μυρωδιές , τις εικόνες , τα χρώματα, τις γεύσεις και ό,τι βύζαξα και μου ‘μαθε να σέβομαι τη ρίζα μου και να την ποτίζω για να χω πάντοτε καλούς καρπούς.
Να μιλήσω με ονόματα? Θα μιλήσω με ονόματα.
Εγώ Ραγκουτσάρια τα έμαθα..ντυνόμουν καραναβάλι και έβγαινα στους δρόμους να ζήσω τη μέθεξη..να πιω κρασί χύμα απ το μπουκάλι του διπλανού , να χορέψω μέσα στην πανδαισία των χρωμάτων δίπλα σε διονυσιακές φιγούρες , να εξηγήσω στον επισκέπτη τι είναι αυτό που βλέπει και γιατί διαφέρει από αυτό που ενδεχομένως γνωρίζει σαν καρναβάλι.
Υποστηρίζω την ιδέα ότι παράδοση δεν είναι ό,τι μας παραδίδεται αλλά ό,τι θα παραδώσουμε και γι αυτόν ακριβώς το λόγο δε θα διαπραγματευόμουν έναν αποχαρακτηρισμό του εθίμου. Ξέρω ότι Ραγκουτσάρια υπήρχαν και σε άλλες περιοχές από παλιά. Ξέρω όμως και κάτι ακόμα .Έχουμε την πολυτέλεια πια να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά ένα brandname – μιας και προηγουμένως μίλησα για marketing – τόσο χαρακτηριστικό και τόσο ιδιαίτερο που καθιστά ταυτόχρονα το ίδιο το προιόν πολλαπλάσια ελκυστικό σε κάθε ξένο επισκέπτη. Η διαφορετικότητά μας είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και θέλουμε να το απωλέσουμε ?Ποιά παιδική μνήμη ξυπνάνε οι βενετσιάνικες μάσκες ? Ποιο χρώμα χαράς και ζωντάνιας αναδεικνύουν οι εν λευκώ στολισμοί ? Για αναρωτηθείτε τώρα που επανέρχεται το ζήτημα. Ζούμε στο φερμουάρ της Ευρώπης που λέγεται Βαλκάνια η όχι? Γιατί εγώ να μετεξελιχθώ σε Πατρινό η Ξανθιώτικο ναρκοπανηγύρι δεν το πολύμελετάω …
Με εκτίμηση
Αλέξανδρος Γούδας
